Wow! De Nederlandse tak van een Amerikaanse machinefabrikant heeft kort geleden een nieuwe order voor 10 productiemachines ontvangen. Meteen wordt alles in stelling gezet om de apparaten volgens het beloofde tijdschema te leveren. Tijdens het offertetraject was al voorzien dat er in Nederland niet voldoende technisch personeel aanwezig is om aan de deadline te voldoen. Er is dus voor gekozen om vanuit de fabriek in Singapore tijdelijk 8 man deze kant op te sturen. Zij gaan de komende 5 maanden het bestaande productieteam versterken.
‘Snel geregeld en gecommuniceerd.’
Zodra de namen bekend zijn van de mensen die tijdelijk naar Nederland mogen komen – 5 Birmese staatsburgers en 3 Singaporeanen – worden alle voorbereidingen getroffen om hun komst te faciliteren. Werk-, verblijfsvergunning, huisvesting en vervoer tussen woning en werk om te zorgen dat de medewerkers op tijd voor de verschillende ‘shifts’ aanwezig zijn. Voor ons is het inmiddels de derde – vergelijkbare – opdracht voor deze klant, dus alles is snel geregeld en gecommuniceerd.
Gekopieerd
Vanuit het kantoor in Nederland en Singapore ontvang ik al spoedig de nodige documentatie en handtekeningen voor de vergunningaanvragen. Voor de zekerheid – je levert toegevoegde waarde of niet – neem ik ze allemaal nog even door, en zo valt mijn oog op de aangeleverde ‘secondment letter’. Dit is de aanvulling op de arbeidsovereenkomst, om de voorwaarden en bijzondere omstandigheden van de tijdelijke detachering naar Nederland te regelen. Alle ‘secondment letters’ die ik van deze werkgever ontvang, voor verschillende werknemers uit verschillende landen, blijken – op de persoonlijke gegevens na – identiek te zijn. Navraag bij de HR-afdeling leert dan ook dat zij de voorwaarden uit een overeenkomst van het hoofdkantoor hebben gekopieerd.
‘Bij een grensoverschrijdend contract gelden andere aandachtspunten en risico’s.’
Voor de relocatiewerkzaamheden maakt het verder weinig uit, want alle documenten voldoen aan de eisen voor een werk- en verblijfsvergunning. Maar in het belang van het bedrijf vraag ik me af of ze ook voldoen aan het doel waarvoor ze bestemd zijn, namelijk het vooraf maken van goede afspraken die aan de geldende wet- en regelgeving voldoen. Uiteraard zijn de Nederlandse HR-medewerkers prima in staat om Nederlandse arbeidsovereenkomsten te maken en te beoordelen. Alleen komt er voor een grensoverschrijdend contract toch iets meer bij kijken. Hiervoor gelden geheel andere aandachtspunten en risico’s. Vandaar dat ik onze internationale arbeidsrecht-specialist heb ingeschakeld voor een degelijk advies.
WAGA
Kennelijk was het de bedoeling dat de mensen uit Singapore zouden gaan werken op basis van hun Singaporese arbeidsovereenkomsten. Maar dat kan in Nederland niet zomaar. Ik heb de HR-afdeling dan ook geadviseerd de ‘secondment letter’ aangepast moest worden, in lijn met de Europese detacheringsrichtlijn (en dan met name de Nederlandse implementatie hiervan: De Wet Arbeidsvoorwaarden bij Grensoverschrijdende Arbeid, WAGA). Daarmee wordt namelijk minimaal voldaan aan de Nederlandse arbeidsvoorwaarden.
Voorkom problemen achteraf
Het meest in het oog springende gevolg bleek uiteindelijk dat de mensen uit Singapore betaald moesten worden conform de geldende Nederlandse CAO, in dit geval de Groot Metaal CAO; Metalektro. Daar had de HR-afdeling nog niet aan gedacht. Gelukkig kwam het advies op tijd, en kon de ‘secondment letter’ worden aangepast. Een van de consequenties was wél dat de kosten voor 5 maanden projectwerk iets hoger uit zouden vallen, omdat de salarissen in Nederland voor het betreffende werk nu eenmaal hoger zijn dan in Singapore. Maar dat is altijd nog beter dan een boete voor het niet juist toepassen van de wet- en regelgeving, en/of mogelijke problemen achteraf bij het (onverhoopt) voortijdig beëindigen van de arbeidsovereenkomst.
Joost Zoetemeyer, New Business Manager, Noble Mobility.
&
Alain Camonier, Partner and owner, Pallas Advocaten